Θα μπορούσε να αποτελέσει το πρόσωπο μιας διαφήμισης της Ορθόδοξης Εκκλησίας σχετικά με την εικόνα της το 2022 και τη σχέση της με το ποίμνιο της. Ένας νέος ιεράρχης που μεταφέρει το μήνυμα της Εκκλησίας σήμερα σε κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως ηλικίας, πολιτικών ή ακόμη και θρησκευτικών πεποιθήσεων. Χαμογελαστός, προσιτός, δραστήριος, με το βλέμμα στραμμένο στη νέα εποχή και τις προκλήσεις της.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος κ. Γαβριήλ μιλάει αποκλειστικά στο ionianea.gr για το μεγαλόπνοο όραμα του Ιωνικού Κέντρου, την σχέση με το ποίμνιό του, τους νέους, αλλά και την εποχή του κορωνοϊού και τα σημάδια που άφησε η πανδημία στην Εκκλησία και στην ελληνική κοινωνία γενικότερα.
Η συζήτηση μας ξεκίνησε με το Ιωνικό Κέντρο, ένα έργο που εμπνεύστηκε και υλοποιεί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης και το οποίο αναμένεται να δώσει «πνοή» σε όλη την περιοχή.
Μητροπολίτης Γαβριήλ: «Όταν το 2014 η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος με εξέλεξε Μητροπολίτη Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας και ήρθα στον τόπο αυτό, γρήγορα αντιλήφθηκα την αξία που έχει η περιοχή αυτή με τα προσφυγικά χαρακτηριστικά, τις Μικρασιατικές ρίζες, τον τεράστιο πολιτιστικό θησαυρό και την πλούσια ιστορική αναφορά.
Έτσι, διαπίστωσα πως χρειάζεται και της αξίζει να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο. Σκοπός ήταν και παραμένει να καταλάβει όλη η Ελλάδα τόσο τον πολιτιστικό πλούτο που έχει η περιοχή αυτή, όσο και την μεγάλη ιστορία που την χαρακτηρίζει.
Σκέφτηκα λοιπόν πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί, συν τοις άλλοις, με ένα σημείο αναφοράς, το οποίο θα έκανε την ελληνική κοινωνία να καταλάβει ότι κάτι όμορφο και μεγάλο συμβαίνει στη Νέα Ιωνία.
Άλλωστε, εδώ έχουμε την χαρά να μας περιβάλλουν πολύ δραστήριοι σύλλογοι, με τους οποίους και συνεργαζόμαστε στενά. Στο σημείο αυτό, δεν θα μπορούσα να λησμονήσω τον άνθρωπο που με βοήθησε όχι μόνο να ανακαλύψω καλύτερα, αλλά και να αγαπήσω ακόμη περισσότερο τον Μικρασιατικό πολιτισμό, και αυτός δεν είναι άλλος από τον πρ. Πρόεδρο της Ένωσης Σπάρτης Μ. Ασίας κ. Χάρη Σαπουντζάκη, του οποίου και του χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη.
Έτσι λοιπόν είδα ότι οι Μικρασιάτες πρόσφυγες, οι οποίοι ήλθαν πριν από 100 περίπου χρόνια έφεραν στην περιοχή μας σημαντικά κειμήλια, τα οποία ήταν κυρίως ιερές εικόνες, ιερά σκευή και λείψανα αγίων.
Ανάμεσά τους βεβαίως το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτου, του Πολιούχου μας, το οποίο μετέφεραν ολόσωμο από την Καππαδοκία, τη Νεάπολη, και το εναπέθεσαν στον ιερό ναό του Αγίου Ευσταθίου στον Περισσό. Ο Άγιος όμως δεν είχε δικό του ναό.
Έτσι, με αφορμή το πρόσωπο του Αγίου αναζήτησα στην περιοχή έναν ειδικό χώρο, για να οικοδομηθεί ο ναός του. Με την βοήθεια της τότε δημοτικής αρχής είδα πως υπήρχε ένας χώρος επτά στρεμμάτων στην περιοχή του Περισσού, που ανήκε στην τράπεζα Πειραιώς. Αποφάσισα λοιπόν να απευθυνθώ στη διοίκηση της τράπεζας και εξέφρασα το όραμά μου. Ο διοικητής της τράπεζας αγκάλιασε το όραμα αυτό και όχι μόνο έδωσε τη χρήση του, αλλά και την ιδιοκτησία του.
Κάπως έτσι λοιπόν σχεδιάστηκε το Ιωνικό Κέντρο, που ως κεντρικό σημείο αναφοράς θα περιλαμβάνει το ναό του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτου.
Κάτω από τον ιερό ναό θα δημιουργηθεί ένα μουσείο με μικρασιατικά κειμήλια, τα οποία υπάρχουν στην Μητρόπολή μας σε διάφορους ναούς για να μπορέσουν να εκτεθούν και να παρουσιαστούν με σωστό επιστημονικό τρόπο.
Θα δημιουργηθούν επίσης ένας παιδικός σταθμός, οποίος θα είναι χωρητικότητας 60-70 παιδιών και θα ακολουθεί το πρόγραμμα που έχει θεσπίσει η πολιτεία μας για κάθε παιδικό σταθμό. Μια εστία φιλοξενίας, κέντρο πολιτισμού και νεολαίας, συνεδριακός χώρος, χωρητικότητας 500 ατόμων όπου θα μπορούν να πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και άλλες μικρότερες αίθουσες, ενώ κάτω από αυτά θα υπάρχει ένας χώρος στάθμευσης 250 αυτοκινήτων, που θα βοηθήσει στην αυτοσυντήρησή του.
Αναφερόμαστε λοιπόν σε μία νέα τεχνολογία, η οποία και αποτελεί τη μεγάλη πρωτοτυπία του Ιωνικού Κέντρου. Δημιουργείται δηλαδή ένας χώρος υπόσκαφος. Το υπέργειο κομμάτι, θα είναι μόνο ο ιερός ναός και ο χώρος του κέντρου φιλοξενίας.
Όλος ο χώρος θα καλύπτεται κατά βάση από χώρο πρασίνου επτά περίπου στρεμμάτων, τον οποίο θα απολαμβάνουν οι κάτοικοι της περιοχής. Επίσης θα είναι συνδεδεμένος απόλυτα με τον ηλεκτρικό σταθμό του ΗΣΑΠ Περισσού, θα έχει πολύ καλή προσβασιμότητα και όπως αντιλαμβάνεστε αυτό θα αλλάξει όλη την εικόνα της περιοχής.
Το Ιωνικό Κέντρο θα αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς με κέντρο τον προσφυγικό πολιτισμό και θα συνδυάζει περιβάλλον, ανάπτυξη, εκπαίδευση, συνεδριακό τουρισμό και θρησκευτική αναφορά στο πρόσωπο του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτου.
Θα παρέχει τη δυνατότητα ψυχαγωγίας και θα μπορούν οι άνθρωποι να έχουν ελεύθερη πρόσβαση. Αξίζει να τονίσουμε ότι έχει δοθεί μεγάλη προτεραιότητα στην δημιουργία πρασίνου, αφού ακόμη και οι μάντρες που θα περιφρουρούν το χώρο θα είναι σε πυκνή βλάστηση από φυτά που έχουμε στην Ελλάδα.
Μπορείς να δημιουργήσεις χώρους πρασίνου, αναπλάθοντας και δημιουργώντας με τη νέα τεχνολογία. Όλος ο σχεδιασμός θα είναι με την τελευταία τεχνολογία και θα μπορεί να παράγει ενέργεια.
Τέλος θα δημιουργηθεί στον «ημιώροφο», ας το πούμε, ένα εστιατόριο και μια καφετέρια, έτσι ώστε ο κόσμος να μπορεί εύκολα να απολαμβάνει μια βόλτα στο πάρκο, να πίνει τον καφέ του και να περιηγείται στον χώρο, που θα συνδυάζει ιστορία, θρησκεία, πολιτισμό και τεχνολογία.
Θέλαμε να δημιουργήσουμε έναν πολυχώρο που θα δώσει στην ελληνική κοινωνία του 2022 μία νέα πρόταση για το τι μπορεί να κάνει η Εκκλησία, συνδεόμενο πάντοτε με την αναφορά των ριζών που έχει, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι μικρασιατικές ρίζες και οι παραδόσεις μας».
Όταν πήρατε το χρίσμα του Μητροπολίτη είχατε πει ότι ένα από τα όνειρά σας ήταν να φτιάξετε ένα σχολείο, νομίζω ότι το υπερκαλύψατε
Μητροπολίτης Γαβριήλ: «Έχουμε ήδη ένα νηπιαγωγείο και με τη χάρη του Θεού θα οικοδομήσουμε ακόμη ένα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Έχουμε το πλεονέκτημα, σε αντίθεση με τους πολιτικούς, να έχουμε, ως Εκκλησία χρόνο. Δεν μας κυνηγάει η πίεση της τετραετίας. Η πρώτη δεκαετία (το 2024 συμπληρώνει δέκα χρόνια ως Μητροπολίτης) νομίζω πως θέτει τα θεμέλια για να μπορέσουμε την επόμενη δεκαετία να φτάσουμε πλέον στη στιγμή που θα δημιουργήσουμε ένα Δημοτικό, μετά Γυμνάσιο, Λύκειο…»
Θα ήθελα να μιλήσουμε και για την «Αποστολή». Το φιλανθρωπικό σας έργο είναι μεγάλο, μέσω του συγκεκριμένου οργανισμού και έχετε δηλώσει πολλές φορές συγκινημένος και περήφανος γι’ αυτόν.
Μητροπολίτης Γαβριήλ: «Αφορούν δραστηριότητες που έκανα πριν γίνω Μητροπολίτης. Από το 2009 μέχρι και την εκλογή μου το 2014 είχα την μεγάλη ευλογία και τιμή να συνεργάζομαι στενά με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό μας κ. Ιερώνυμο, ο οποίος με τίμησε με την εμπιστοσύνη του.
Ο Αρχιεπίσκοπος είχε το όραμα να σχεδιαστεί ένας φιλανθρωπικός οργανισμός, ο οποίος θα έχει τη δυνατότητα να συντονίζει όλο το φιλανθρωπικό έργο.
Θα θυμίσω ότι τότε ήμασταν λίγο πριν την είσοδο της Ελλάδας στο Διεθνές Ταμείο και στην περίοδο της τρόικας. Δεν είχαμε ακόμη το κύμα των προσφύγων από τη Συρία, ωστόσο είχαμε πολλούς μετανάστες, οι οποίοι είχαν έρθει στη χώρα μας, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά περιοχές του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, όπως της Σοφοκλέους και Ευριπίδου, περιοχές του Ψυρρή, του Μεταξουργείου κλπ. να είναι γεμάτες από ανθρώπους, οι οποίοι ήταν άνεργοι και δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Αυτό αποτελούσε μία ωρολογιακή «βόμβα», που τότε ήταν έτοιμη να εκραγεί. Εάν δεν επενέβαινε η Εκκλησία θα είχαμε αυτή τη στιγμή τεράστια προβλήματα.
Έτσι, χάρη στην άμεση ευαισθητοποίηση του Αρχιεπισκόπου, αναλάβαμε δραστικές αποφάσεις, αρχικά με την δημιουργία συσσιτίων. Τα συσσίτια αυτά έφτασαν σε σημείο να σιτίζουν καθημερινά στην πλατεία Κουμουνδούρου 3.000 άτομα. Το γεγονός αυτό επέφερε την αποχώρηση αυτών που ήθελαν να εκμεταλλευτούν τους ανθρώπους αυτούς με πρόσχημα την θρησκεία, όταν είδαν να βγαίνει μπροστά η επίσημη Εκκλησία.
Έτσι γεννήθηκε η ιδέα ενός κεντρικού συντονιστικού, που ο Αρχιεπίσκοπος το ονόμασε «Αποστολή». Ο ίδιος προσπάθησε και συντόνισε καταπληκτικά το φιλανθρωπικό έργο και σε επίπεδο ιδρυμάτων, δηλαδή γηροκομείων, παιδικών σταθμών, ορφανοτροφείων και ό,τι διέθετε η Αρχιεπισκοπή καθώς και σε επίπεδο άμεσης παροχής βοήθειας όπως ήταν η σίτιση. Το 2013 φτάσαμε στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών να σιτίζουμε 35.000 άτομα την ημέρα (!)
Όπως αντιλαμβάνεστε αυτό συνέβαλε καθοριστικά να διατηρηθεί η συνοχή στην ελληνική κοινωνία, γιατί όταν ο άνθρωπος πεινάει τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Κατάφερε η Εκκλησία να συνδράμει στην καταπολέμηση της φτώχειας, γιατί ναι μεν δεν λύνεις το πρόβλημα με ένα πιάτο φαγητό, αλλά τουλάχιστον το αντιμετωπίζεις άμεσα».
Θα θέλαμε να μας μιλήσετε επίσης για τη σχέση σας με το ποίμνιό σας και πως στην εποχή του κορονοϊού διατηρήσατε την επαφή μαζί του.
Μητροπολίτης Γαβριήλ: «Καταρχάς, είναι δεδομένο ότι πλέον θα μιλάμε για την προ και μετά κορωνοϊό εποχή. Τα πάντα θα είναι διαφορετικά μετά την πανδημία, η οποία επηρέασε την λειτουργία κάθε φορέα σε παγκόσμια κλίμακα.
Αποστολή του επισκόπου δεν είναι άλλη, από το να είναι κοντά στο ποίμνιο του. Δεν είναι η εξουσία, αλλά η διακονία. Να είναι δηλαδή ταπεινός εργάτης στον αγρό του Κυρίου, διάκονος του μυστηρίου της αγάπης, του μυστηρίου της Ευχαριστίας, όχι μόνο στους ναούς του Θεού, αλλά και στους ζωντανούς ναούς, δηλαδή στις καρδιές των ανθρώπων.
Παράλληλα όμως ο επίσκοπος έχει και έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο: Να αντιλαμβάνεται σε ποια εποχή ζει και τι προβλήματα έχει το ποίμνιο του. Δεν μπορεί ο επίσκοπος να είναι κλεισμένος σε μία γυάλα και να μη βλέπει τι γίνεται γύρω του.
Έτσι λοιπόν όταν πρωτοήρθα στην Μητρόπολη προσπάθησα να γνωριστώ με τους ανθρώπους της περιοχής μας. Ποτέ δεν αρνήθηκα μία πρόσκληση, ποτέ δεν ήμουν κλειστός και αρνητικός σε κάποιον ο οποίος ήθελε να με συναντήσει.
Όλοι είχαν τη δυνατότητα μετά τη Θεία Λειτουργία να μιλήσουν μαζί μου, ενώ υιοθέτησα μία μέρα την εβδομάδα, την Τετάρτη, να βλέπω κόσμο ελεύθερα χωρίς ραντεβού, το οποίο όπως αντιλαμβάνεστε έφερε τον κόσμο ελεύθερα στον Μητροπολίτη.
Όλο αυτό το κομμάτι λειτούργησε άριστα μέχρι και το 2020 που μπήκαμε στην εποχή του κορωνοϊού και όλα άλλαξαν. Ο φόβος, η ανασφάλεια, η αδυναμία, πολλές φορές, να κατανοήσουμε τα υγειονομικά μέτρα, όλα αυτά προξένησαν εντάσεις, προξένησαν και προξενούν ακόμη πλαίσια διαμάχης αντιθέσεων και αντιδράσεων. Είναι λογικό όμως αυτό να συμβαίνει όταν αντιμετωπίζεις έναν αόρατο εχθρό.
Η περίοδος της πανδημίας έδειξε πως με τη νέα τεχνολογία μπορούμε να έχουμε επικοινωνία με τον κόσμο. Τα social media βοήθησαν πάρα πολύ να κρατηθεί αυτή η επικοινωνία, να συνεχιστεί ο διάλογος με τους ανθρώπους και όπου χρειαστεί να δίδεται και βοήθεια.
Η βοήθεια πέρασε σε άλλο επίπεδο γιατί πλέον αφορά και στο κομμάτι της ψυχολογικής στήριξης των ανθρώπων. Αυτή η δοκιμασία που ζούμε, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα τελειώσει γρήγορα από τον πλανήτη μας, αλλά θα συνεχίσουμε να την ζούμε για αρκετά ακόμη χρόνια
Πρέπει, ωστόσο, να καταλάβουμε ότι η ιατρική επιστήμη έκανε τα πάντα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη νόσο. Έχουμε πολύ ελπιδοφόρα αποτελέσματα και το εμβόλιο και τα φάρμακα που είναι αυτή τη στιγμή στη διάθεση της επιστημονικής κοινότητας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ.
Οφείλουμε όμως να ενσκύψουμε και σε αυτούς που φοβούνται. Δεν πρέπει να τους κατακρίνουμε, αλλά να σταθούμε δίπλα τους και να τους στηρίξουμε.
Επέτρεψε, πιστεύω, ο Θεός αυτή τη δοκιμασία για να γίνουμε καλύτεροι μέσα από αυτήν και όχι να βγει προς τα έξω ο κακός εαυτός μας, αλλά τα καλά στοιχεία του καθενός από εμάς, τα οποία συμβάλλουν στο να υπάρχει ηρεμία, να υπάρχει κοινωνική συνοχή, αγάπη μεταξύ μας, επικοινωνία, κατανόηση, ανθρωπιά.
Νομίζω ότι πολλά από τα θέματα αυτά θα συζητηθούν και μετά την περίοδο του κορωνοϊού. Θεωρώ ότι θα μας δοθεί η δυνατότητα να συζητήσουμε για το ποιες ακριβώς πρωτοβουλίες θα πρέπει να αναλάβουμε για να μην φτάσουμε πάλι εδώ. Να εξηγήσουμε στον κόσμο με πολύ κατανοητό τρόπο τι ακριβώς συνέβη και τι πρέπει να γίνει ώστε να δημιουργηθεί και πάλι εμπιστοσύνη στους θεσμούς.
Πρέπει να βοηθήσουμε τον κόσμο να μάθει να εμπιστεύεται την επιστημονική κοινότητα. Όλοι μας χρειάζεται να καταλάβουμε ότι τα social media είναι μεν ένα πολύ καλό εργαλείο στα χέρια μας, γίνεται όμως και πολύ επικίνδυνο. Χρειάζεται κριτική ικανότητα για να μπορεί κάποιος να διακρίνει ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα, ποια η πραγματικότητα και ποια η ψευδαίσθηση».
Κι από τους κόλπους της εκκλησίας υπήρξε όμως αμφισβήτηση των επιστημόνων και των εμβολίων, δημιουργήθηκαν διχασμοί και μέσα στην εκκλησία όσον αφορά το θέμα αυτό.
Μητροπολίτης Γαβριήλ: «Ανέκαθεν υπήρχαν τέτοιου είδους συγχύσεις. Η καλύτερη όμως αντιμετώπιση είναι να περιμένουμε να εκφραστεί συνοδικά η Εκκλησία. Δεν μπορώ να πω ότι την εκφράζω εγώ ή ότι την εκφράζει κάποιος άλλος Μητροπολίτης. Γι’ αυτό και η Εκκλησία όταν μίλησε, επικοινώνησε με το ποίμνιο της και τόνισε αναλυτικά όλα όσα έχουν να κάνουν με την πανδημία και οφείλουμε όλοι μας να την ακούσουμε. Μέχρι τότε, όπως σας είπα και πριν, υπήρξε πολλές φορές μία λανθασμένη αντιμετώπιση από πολλούς φορείς, γιατί όταν κάτι δεν το γνωρίζεις είναι λογικό να γίνουν και λάθη.
Η Εκκλησία είναι ένας ζωντανός οργανισμός, όπου μέσα σε αυτόν οι ζυμώσεις πάντα λειτουργούν για το καλό της πλειοψηφίας. Φτάσαμε σε σημείο που η Σύνοδος την περασμένη χρονιά ξεκαθάρισε όλα αυτά τα θέματα, αποσαφήνισε τις απόψεις της και είπε πολύ ξεκάθαρα και ουσιαστικά ότι η συνεργασία επιστήμης και Θεολογίας είναι εκ των ουκ άνευ.
Δεν μπορεί κάποιος να αρνηθεί αυτή τη σχέση. Πολλοί μάλιστα Πατέρες της Εκκλησίας, ανάμεσά τους οι Τρείς Ιεράρχες που ήταν και ιατροί, δηλώνουν αυτή τη σχέση. Γι’ αυτό και εμείς υποστηρίζουμε και εμπιστευόμαστε την επιστήμη για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας. Προσευχόμαστε για τους επιστήμονες και παρακαλούμε τον Θεό να τους φωτίζει να κάνουν το καλύτερο για όλους μας.
Η Εκκλησία, πιστεύω, πρέπει να προάγει δύο πράγματα: Πρώτα από όλα να αντιμετωπίσει, τη στιγμή αυτή, το απάνθρωπο κέρδος. Να υπερασπισθεί δηλαδή τους ανθρώπους που πονούν και πέφτουν συχνά θύματα εκμετάλλευσης από άλλους με σκοπό το κέρδος, και κατά δεύτερον να προσπαθήσει να γίνει αντιληπτό από όλους, ότι κάθε φάρμακο που η επιστημονική κοινότητα ανακαλύπτει είναι για όλους και αφορά όλους.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Ευρώπη αρκετά πρόσωπα που ηγούνται κινημάτων αντιεμβολιαστών, διότι έχουν τα δικά τους “πιστεύω”. Άλλωστε, ελεύθερη κοινωνία είμαστε, διάλογος γίνεται. Στην Αφρική όμως υπάρχουν τόσοι άνθρωποι, που θα ήθελαν να έχουν πρόσβαση στο εμβόλιο και δεν μπορούν.
Είναι ένα οξύμωρο πράγμα, διότι έχουμε χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας. Δεν υπάρχει στον κόσμο μόνο η Ελλάδα. Όταν βλέπεις ανθρώπους να πεθαίνουν στην Αφρική με μεγάλη συχνότητα, ενώ η επιστημονική κοινότητα έχει τα μέσα να βοηθήσει, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα άμεσης πρόσβασης, τότε για ποια ισότητα μιλάμε;
Πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε την αξία αυτών που πραγματικά έχουμε».
Έχετε επίσης μια ιδιαίτερη αγάπη στους νέους ανθρώπους, υπήρξατε άλλωστε και καθηγητής στα σχολεία. Πόσο κοντά θεωρείται ότι βρίσκεται η νεολαία το 2022 στην Εκκλησία και πόσο κοντά είναι η Εκκλησία στη νεολαία;
Μητροπολίτης Γαβριήλ: «Αυτό είναι ένας διαρκής αγώνας, υπό την έννοια ότι ο νέος άνθρωπος, πολλές φορές αισθάνεται λίγο αποκομμένος ή λίγο αποξενωμένος απέναντι στον λόγο της Εκκλησίας. Δεν αντιλαμβάνεται πολλές φορές αυτά που γίνονται μέσα στο χώρο της Εκκλησίας.
Εδώ είναι λοιπόν ένα μεγάλο στοίχημα! Να μπορέσει δηλαδή η Εκκλησία να επικοινωνήσει με τους νέους αυτούς ανθρώπους και να τους εμπνεύσει κάτι πολύ σημαντικό, την εμπιστοσύνη.
Άλλωστε, αυτό που η Εκκλησία τους μεταφέρει ως μήνυμα είναι μία αλήθεια, την οποία δεν την επιβάλλει, αλλά την προτείνει, και ο άλλος αν θέλει την ακολουθεί. Αυτή η αλήθεια είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος είπε: «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» (Μαρκ. η’, 34). Όποιος θέλει Τον ακολουθεί, ελεύθερα και αβίαστα.
Ο νέος άνθρωπος έχει ανάγκη από ελευθερία. Έχει ανάγκη από αληθινά μηνύματα. Θέλει να επικοινωνεί με ξεκάθαρα λόγια και αληθινούς ανθρώπους. Όχι μεσοβέζικα πράγματα. Μπορεί να μη συμφωνεί πάντοτε με αυτό, όμως πρέπει να γνωρίζει, και ύστερα να επιλέξει αν θα το ακολουθήσει ή όχι.
Αξίζει ο νέος άνθρωπος να πληροφορηθεί για το μήνυμα που μεταδίδει διαχρονικά η Εκκλησία, το οποίο ζωοποιεί τον άνθρωπο και του προσφέρει προσανατολισμό. Αλλά και η Εκκλησία πρέπει να προσπαθήσει να πείσει τους νέους ανθρώπους ότι η σχέση μας με τον Θεό, δημιουργείται μέσω της σχέσης μας με τον συνάνθρωπο. Στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου βλέπουμε τον ίδιο τον Θεό.
Στην Εκκλησία δημιουργείται διαχρονικά μία αληθινή εμπιστοσύνη με τους ανθρώπους. Βεβαίως θα υπάρξουν και λάθη όμως δεν θα μείνουμε σε αυτά, θα κοιτάξουμε πως αυτή η πρόταση μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας και να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Για παράδειγμα, παρατηρήσαμε στην πανδημία μεγάλο ποσοστό ναρκωτικών ουσιών στα λήμματα, καθώς και ουσιών που προέρχονται από ψυχοφάρμακα. Αυτό δηλώνει την αδυναμία της κοινωνίας να σταθεί στα πόδια της. Δηλώνει επίσης πόσο ανάγκη έχουμε όλοι μας να ακούσουμε μία άλλη φωνή και μία άλλη πρόταση, μία αληθινή πρόταση, μία πρόταση ζωής. Εμείς θεωρώ ότι έχουμε την ευθύνη να δώσουμε τη σωστή μαρτυρία και το σωστό μήνυμα».
Σε μία συνέντευξη σας το 2014 και σε σχετική ερώτηση απαντήσατε ότι σε 20 χρόνια θα είστε σε θέση να πείτε αν αξίζατε τη θέση του Μητροπολίτη. Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τότε, αρκετά ώστε να ρωτήσουμε εάν τελικά βλέπετε ότι αξίζατε.
Μητροπολίτης Γαβριήλ: «Όταν εισέλθεις στην Εκκλησία, δεν μπορείς ποτέ να πεις αν άξιζες κάτι ή όχι, γιατί είσαι υπηρέτης του ανθρώπου και πάνω από όλα του Θεού. Δεν θεωρείς λοιπόν ποτέ τον εαυτό σου άξιο για κάτι. Εγώ θα έλεγα ότι όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνεσαι τελικά ότι δεν άξιζες για τίποτα και ότι είσαι σαν ένα φύλλο ριγμένο σε ένα ποτάμι, που είναι η Χάρις του Θεού, και σε πηγαίνει ο Κύριος όπου Εκείνος νομίζει. Φτάνει εσύ να καταλαβαίνεις πάντοτε τη σχέση αυτή με τον Θεό και να μην αισθανθείς ότι μπορείς να ερμηνεύσεις τον Θεό. Αυτό το κάνει μόνο η Εκκλησία και στην Εκκλησία δεν υπάρχει «εγώ», αλλά «εμείς». Εκκλησία είμαστε όλοι μας. Πως μπορεί λοιπόν κάποιος να αισθανθεί ότι αξίζει»;
Τέλος ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γαβριήλ έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις για τον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία.
Μητροπολίτης Γαβριήλ: «Ορθόδοξοι αδελφοί μας βρίσκονται παραδομένοι στο πνεύμα της βίας και του μίσους, αφήνοντας έξω από την ζωή τους την ρήση του Κυρίου μας: «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται» (Ματθ. ε’, 9).
Τόσο η ορθόδοξη Ρωσία, όσο και η αδελφή ορθόδοξη χώρα της Ουκρανίας δοκιμάζονται από τον τρίτο πειρασμό του Χριστού μας στο Σαραντάριο όρος, που αποτελεί το αποκορύφωμα όλων και το απόγειο θράσος του διαβόλου για κοσμική εξουσία: «ταῦτα πάντα σοι δώσω, ἐάν πεσών προσκυνήσῃς μοι» (Ματθ. δ’, 9).
Αδελφοί μου… είναι ώρα για προσευχή!
Είναι ώρα να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού να κάνει πράξη αυτό που δεν μπορούν οι άνθρωποι… Να δώσει ειρήνη και καταλλαγή. Αγάπη και διάλογο.
Σας καλώ και σας παρακαλώ όλους να προσευχηθούμε δυνατά με όλη την δύναμη της πίστης μας για να κοπάσει ο πόλεμος και να επικρατήσει η λογική και η ειρήνη. Για να σεβαστούν τις ανθρώπινες ζωές και να σκεφτούν το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου.
Η βία, ο πόλεμος και το μίσος δεν είναι ΠΟΤΕ επιλογή.
Ας ευχηθούμε να σταματήσουν γρήγορα οι εχθροπραξίες, ας συμβάλουμε με την προσευχή μας στην επικράτηση της ειρήνης, ας γίνουμε όλοι μας παιδιά του Θεού.»
