Ο “Αόρατος Κόσμος” Νέας Ιωνίας και Ηρακλείου, επισκέφθηκε την οικογένεια του νεκρού από πυρά αστυνομικών, Νίκου Σαμπάνη, στον συνοικισμό Σοφό του Δήμου Ασπροπύργου και στη συνέχεια επισκέφθηκαν την οικογένεια της μικρής Όλγας στο Κερατσίνι, που έχασε τη ζωή της σε εργοστάσιο της περιοχής.
Συγκινητικές στιγμές διαδραματίστηκαν όταν οι δύο οικογένειες συναντήθηκαν και ζήτησαν δικαίωση.
Ακολουθεί ανακοίνωση του “Αόρατου Κόσμου” Ν.Ιωνίας-Ηρακλείου
Tο Σάββατο 11/12/21 βρεθήκαμε στον Σοφό στο Ασπρόπυργο.
Γνωρίζουμε, ασφαλώς, ότι η ενασχόληση με τα δικαιώματα, όταν αυτά μάλιστα δεν είναι “λαμπερά” και, ας πούμε, “επώνυμα”, είναι μειοψηφικά και ενίοτε προκαλούν αντιδράσεις και αρνήσεις.
Το γνωρίζουμε….
Πόσο περισσότερο όταν αυτή η ενασχόληση αφορά τα δικαιώματα των Ρομά. Εκεί, ακόμα και από “ευαίσθητους” συμπολίτες μας έχουμε μια όχι και τόσο φιλική και αλληλέγγυα αντιμετώπιση.
Τσιγγανοφοβία…. Ή υπεράσπιση των δικαιωμάτων με το σταγονόμετρο….
Όμως, εμείς από τον Αόρατο Κόσμο Νέας Ιωνίας – Ηρακλείου, τον Αόρατο Πειραιά και την Αλληλεγγύη για Όλους, για δεύτερη φορά, πήγαμε στον συνοικισμό Σοφό του Δήμου Ασπροπύργου, στην οικογένεια του δολοφονημένου από αστυνομικούς Νίκο Σαμπάνη…
Και είδαμε, ακούσαμε, αισθανθήκαμε, το θρήνο για το αδικοχαμένο παιδί τους.
Και είδαμε, ακούσαμε, αισθανθήκαμε, τη απόλυτη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τα αποτελέσματα του ματωβαμένου ρατσισμού.
Αλλά την ίδια στιγμή, είδαμε, ακούσαμε, αισθανθήκαμε -ιδού το τεράστιο κέρδος μας-, τα χαμόγελα και την αγάπη των μικρών παιδιών και ας μην είχαν τα όμορφα ρούχα και ας ήταν κάποια ξυπόλητα και ας πάγωναν μέσα στο ατελείωτο πουθενά του συνοικισμού τους.
Δώσαμε μια υπόσχεση: Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Νίκο Σσμπάνη, όπως δεν ξεχάσαμε τον Ζακ, τον Λουκμάν, τον Φύσσα, τον Γιακουμάκη, τον Γρηγορόπουλο, τον Κουμή, την Κανελλοπούλου, τον Καλτεζά, την Δώρα, την Ελένη Τοπαλούδη….
Δώσαμε μια υπόσχεση: Θα στηρίξουμε την οικογένεια και την κοινότητα των Ρομά στον αγώνα τους για “ΔΗΚΕΟΣΗΝΙ”(δηκεοσηνι όπως έγραφε το πανό στην πορεία του Πολυτεχνείου) και θα είμαστε δίπλα τους σε ότι χρειαστούν. Και ήδη το κάνουμε πράξη…
Και στη συνέχεια φύγαμε από το συνοικισμό της εγκατάλειψης και πήγαμε στο Πέραμα μαζί με την οικογένεια, στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Νίκος Σαμπάνης. Λίγα λουλούδια, το μοιρολόι της μάνας και της αδελφής, το κλάμα του πατέρα, το νερό που συμβολικά έτρεχε στο σημείο… Και συναντήθηκαν εκεί με την οικογένεια της 8χρονης Όλγας, η οποία βρήκε μαρτυρικό θάνατο στο εργοστάσιο στο Κερατσίνι. Οι δύο οικογένειες μαζί.. Ο θρήνος μαζί. Το πείσμα για δικαίωση μαζί. Η υπόσχεση: δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Νίκο, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την μικρή Όλγα.
Και μετά φύγαμε από εκεί και πήγαμε στο Κερατσίνι, στην πύλη του εργοστασίου, που συνεχίζει να λειτουργεί χωρίς κάποια, έστω συμβολική διακοπή. και αφήσαμε λουλούδια (ανεμώνες και ζουμπούλια) και είπαμε το ίδιο:
ΔΙΚΕΟΣΗΝΙ.
Συνεχίζουμε….
